Weronika Florek - o mojej szkole słów kilka

    Weronika Florek III c/d 

            Mury naszej szkoły słyszały wiele, znają niejeden sekret, były świadkami wielu radosnych, jak i trudnych chwil. Niejednokrotnie widziały podskoki radości, łzy wzruszenia, miny szczerze uśmiechnięte oraz te wyrażające zdziwienie, niedowierzanie czy strach. Właśnie w tych murach już wiele pokoleń przeszło przemianę z poczwarki w dorosłego, dojrzałego, pięknego motyla.

Można by pisać w nieskończoność, gdybyśmy chcieli poruszyć każdy ważny szkolny temat.

Począwszy od parteru, na  którym obecnie włada pani dyrektor, przechodząc przez pokój nauczycielski, zaglądając w zakamarki sal, kończąc w pokoikach woźnych, napotykamy mnóstwo przeróżnych historii oraz charakterów osób, które tworzą życie szkoły i są jej najważniejszym, nieodłącznym elementem.

Wszystkie głosy, śmiechy, krzyki, słowa, które codziennie przeplatają się między sobą w każdym pomieszczeniu tworzą historię szkoły, która na zawsze już zostaje w jej murach.

Idąc szkolnym korytarzem, rozglądając się i bacznie przyglądając ludziom, wyciągamy wiele wniosków. Szkoła jest nieodłącznym elementem życia nie tylko każdego ucznia, ale również całej kadry nauczycielskiej i pracowników. Szkolne romanse, codzienne wstawanie o niewyobrażalnie wczesnych godzinach, każdy stres związany ze sprawdzianem, każda dobra, jak i zła ocena, każda nieprzespana noc, a przede wszystkim każda radość związana z zaliczeniem ważnych egzaminów sprawiają, że czujemy się tu jak w drugim domu. Cieszymy się każdym kolejnym rozpoczęciem roku, mając mnóstwo postanowień, wspaniałe nastawienie oraz pełną mobilizację do działania. W ciągu roku nie ma czasu na luz. Wszyscy skupiamy się na ciężkiej pracy, by w dzień zakończenia móc z dumą uścisnąć dłoń nauczycieli, którzy wykreowali nasze sylwetki oraz charaktery, przekonali nas do swojego zdania i uświadomili, że w życiu chcąc osiągnąć wymarzony cel, nie należy zaprzestać pracy nad sobą i spocząć na laurach.

Cieszymy się wakacjami, po czym znowu nadchodzi wielki dzień rozpoczęcia, nasze kolejne plany i zaangażowanie.

Nauczyciele czy koledzy z klasy to druga rodzina. Czasem nam ze sobą lepiej, niekiedy gorzej. Przeżywamy wspólnie wiele trudnych sytuacji, jak i mnóstwo tych pozytywnych, kiedy chcemy razem skakać z radości. Szanujemy siebie wzajemnie i doceniamy, czasami wspólnie kombinujemy, jak napisać dobrą ściągę lub przełożyć sprawdzian z matematyki, a innym razem mobilizujemy siebie wzajemnie do przeczytania „Dziadów” czy „Lalki”. Radzimy sobie, jak tylko możemy, przekonując się do wybitnych pisarzy czy odkrywców, z których dziełami jesteśmy zmuszeni teraz spędzać bardzo dużo czasu. Początkowo straszny i groźny nauczyciel staje się naszym przyjacielem, z którym chętnie rozmawialibyśmy na każdy temat.

Jako tegoroczni maturzyści, wiemy, że szkoła to piękny czas, potrafimy docenić wartość tych chwil.

Nasza szkoła to szkoła pokoleń. Uczęszczali do niej nasi dziadkowie, ojcowie, do tej szkoły z pewnością przyprowadzimy nasze dzieci, aby w murach rozbrzmiewał ich śmiech, a nasze zdjęcia w tablicach abiturientów spoglądały na nie z dumą.

Jestem przekonana, że osoby, dla których życie szkoły nie jest obojętne, kiedyś w przyszłości, opowiadając o szkolnych latach swoim dzieciom, będą miały na twarzy szczery uśmiech a w oczach łzy wzruszenia.